Het verhaal ‘De nieuwe taal’, reist al langere tijd met mij mee. Ik heb het meerdere keren verteld op christelijke scholen die zoekend zijn naar de betekenis van de traditie waar de school in staat en de veelkleurige werkelijkheid van vandaag. Bijzonder zoals Herman Andriessen, het oude verhaal van de torenbouw van Babel in verbeelding vervolgt met een dialoog tussen de engel en God. Zo verbindt dit verhaal hoopvol wachten met zoeken en verlangen!

De nieuwe taal

Maar toen de mensen elkaar niet meer verstonden, en de toren ineen viel door de tijd, en de mensen zich van God afkeerden, voelde Hij zich verdrietig.

Hij zei: ‘Zo heb ik het niet bedoeld. Ze zijn nu wel niet in de hemel doorgedrongen, maar nu ben Ik van de aarde weg’. En hij keek stil voor zich heen. Toen kwam de Engel van barmhartigheid naar Hem toe en zei: ‘U hebt verdriet’. ‘Ja’ zei God, ‘Ik heb verdriet, want de mensen zijn nu wel niet in de hemel, maar zelf ben Ik van de aarde weg’. ‘Dan bent U er slechter aan toe’, zei de engel. ‘Hoezo?’, vroeg God. ‘Zij zijn nog met groepjes’, zei de engel, ‘U bent alleen’. Toen was het een poos stil. ‘Wat kan ik nog doen?’ vroeg God. De engel zei: ‘Ik denk dat u moet wachten tot ze weer aan U denken’. ‘Maar kan ik niet naar ze toe gaan?’, vroeg God. ‘Dat kunt U’, zei de engel, ‘maar als ze U terugsturen, is het nog erger’. ‘Goed’, zei God, ‘Ik zal wachten’. En God wachtte. Terwijl Hij daar zat en wachtte, zie, daar kwam een mens langs. God vroeg hem: ‘Waar ben je vandaan?’ De mens keek Hem aan, maar zei niets. Hij verstond God niet meer. Alle taal was stuk. God zag wat er gebeurd was. Hij riep de engel en zei: ‘Het gaat niet. Alle taal is stuk. Ze verstaan Mij niet meer.’ Toen moest de engel lang nadenken. Na een poos zei hij: ‘Jullie moeten het opnieuw uitvinden, U en de mens’. ‘Wat?’, vroeg God. ‘Een nieuwe taal’, zei de engel. ‘Het zal lang duren.’

En sindsdien zoeken beiden, God en de mens, naar een nieuwe taal.

Herman Andriessen (2002) in: En God wachtte, vertellingen bij de Schrift. Boxtel: KBS (2002)

door Cocky Fortuin-van der Spek, docent bibliodrama
Foto: Groningermuseum 2011